Էդուարդ, լեզվախոսությունը մի շփոթեք օտար լեզուներով խոսելու հետ, բացի այդ գուցե աղոթելու պահին չեք նկատել, որ նման հոգեվիճակներում եք հայտնվել

Ժողովուրդ, բայց դուք վերջն եք, իրոք: Ձեր էս զամետկան ահագին զվարճալի է: Գոնե ձեր գրածը կարդացել ե՞ք, նոր տպեք, թե՞ ափալ-թափալ գրանցել եք ուղղակի: Տեսեք, ձեր նյութի սկզբում փաստորեն օտար լեզուներ խոսելը ըստ ձեզ մոլուցք է, որ մարդուն հասցնում է զոմբիացման, մտախավարման հոգեկան խանգարման և այլն, և դրանից պետք է ազատվել, թեև հեշտ չէ: Իսկ նյութի վերջում օտար լեզուներ խոսելը արդեն Աստծո պարգևն է, որը ըստ ձեզ ոչ բոլորին է տրվում: Հիմա վերջը մոլուցք է՞, թե՞ պարգև է: Գոնե հասկանում ե՞ք, որ ձեր նյութի սկիզբն ու վերջը իրար լիովին հակասում են: Նույն բանը որակում եք և լավ, և վատ, ինչը և ապացուցում է, որ էդ թեման ձեզ համար անհասկանալի և անծանոթ է: ՈՒրեմն ավելի լավէ գրեք էն բաների մասին, որոնցից քաջատեղյակ եք: Վերջում ավելացնեմ, որ ես Սուրբ Հոգով մկրտված եմ, այսինքն` օտար լեզուներով աղոթում եմ, բայց երբ ուզում եմ աղոթում եմ, երբ ուզում եմ դադարում եմ, ոչ մի էքստազի մեջ չեմ ընկնում: Էս ինչե՞ր եք գրել. ֆանտաստիկա քիչ նայեք, էրեխեք ջան: Էս պահին, որ քոմենտ եմ գրում, արդեն 10 տարուց ավելի է, որ աղոթում եմ լեզուներով: Էդ 10 տարվա ընթացքում գումարային բազում ժամեր եմ անցկացրել այդպես աղոթելով: Եվ ինչպես տեսնում եք, միանգամայն առողջ մարդ եմ, հոգեկան խանգարում չունեմ, և ձեր «որակումների» մեջ չեմ մտնում, քանզի հուսով եմ հասկանում եք, այդպիսի մարդ լինեի, նման քոմենտ չեի կարողանա գրել: Էնպես որ հանգստացեք, էրեխեք ջան, դրությունը կառավարվում է: Իսկ Պողոս առաքյալը, որի խոսքերից մեջբերում եք անում, ասում է նաև, որ ինքը բոլորից շատ է լեզուներով աղոթում (Ա Կորնթ. 14.18): Զգույշ խոսեք կամ ավելի լավ է ընդհանրապես մի խոսեք բաներից, որոնց մասին լավատեղյակ չեք: Մնաք բարով: