|
Այս ամենը դեռ շատ վաղուց է սկիզբ առել, բայց այսօր խնդիրը նոր բնույթ է առնում:
Դպրոցներում անկարգ աշակերտներին ասում են`, - այս ի՞նչ անդաստիրակ երեխա է, երևում է, որ տանը ծնողները նրա դաստիրակությամբ չեն զբաղվում: Իսկ տանը անկարգ երեխաներից բողոքում են և ասում`- այս ի՞նչ է դառել մեր  երեխան, այդ անտեր դպրոցում այս ի՞նչեր են սովորացնում ձեզ, գնացիր <<կատաղեցիր>> եկար…
Իրականում
Երեխան (ցանկացած տարիքի մարդու <<հիմքը>>) իր շրջապատի դաստիրակության արդյունքն է` դպրոցի, տան, փողոցի և այն անձերի և իրերի <<կոլեկտիվի>>, որի մեջ նա <<հայտնվել է>>:
Բայց այս ամենի մեջ կան նաև այնպիսի յուրահատուկ անձեր, որոնց տեղը ու դերը (և մասնագիտությունը) կոնկրետորեն երեխա դաստիրակելն է` այդ մասնագիտությունը կոչվում է մանկավարժ: Մանկավորժներն են կերտում երեխաների <<վաղվա օրը>>:
Լավ և խելացի անձին գովելու և փառավորելու հետ միաժամանակ գովասանաքի է արժանանում նաև նրան սովորեցնողը, անպիտանին և անմիտին խղճալու հետ միաժամանակ խղճում են նաև նրան <<սովորեցնողին>>, վատ և չար մարդուն անպատվելուն և հայհոյելուն միաժամանակ էլ անպատվում և հայհոյում են նրան <<սովորեցնողին>>` մանկավարժին:
Ի՞նչպիսին էր <<Հին>> դպրոցը խորհրդային ՀՀ ում:
Սովետահայաստանի տարիների դպրոցը` անազգ, անլեզու և անկրոն էր` Մայրենի լեզվի ուսուցումը խորը չեր, բայց կար մի շատ լավ բան` ռեժիմ: Առաջ ասում էին ռեժիմ, իսկ հիմա կարող ենք դա անվանել կարգ ու կանոն` իմաստը չի փոխվի:
Սովետահայկական դպրոցների ռեժիմը այնպիսի մի զենք էր, որը ուղղակի ստիպում էր բոլոր երեխաներին լինել օրինապահ և <<հավասար>> մյուսներին` բոլորը համազգեստ էին կրում, քննությունները երբեք աղմուկ աղաղակով չէին անցնում, հարուստ-աղքատ տարբերությունը չկար բացարձակ, շատ քիչ հանցագործություններ կաին, իսկ <<մահեր>> գրեթե չկաին:
Ի՞նչպիսին էր իննսունական թվականների ՀՀ դպրոցների <<ռեժիմը>>:
Հայաստանի հանրապետությունում ճգնաժամ էր` կարիգավորություն: Պատերազմյան և հետպատերազմյան տարիներն էին: Այդ ամենի հետևանքներից զերծ չմնացին նաև դպրոցները` շատացան գողությունները, ավազակային հարձակումները գողական ռազբոռկաները ... : Այդ տարիներին շատ <<մահեր>> բայց այդ ամենը զուտ դպրոցի <<ռեժիմի>> հետ կապելը անարդար կլինի` քանի որ պատուհասը ամենուրեք էր:
Ի՞նչպեսին է ՀՀ դպրոցների <<ռեժիմը>> այսօր:
Այսօր` իննսունական թվականների համեմատ` նվազել են ՀՀ դպրոցներում կատարվող հանցագործությունների և <<մահերի>> թիվը: փոխվել է նաև իմաստը` առաջ օրինախախտները այդ քայլերին դիմում էին <<կարիքներից>> դրդված, իսկ այսօր` սանձարձակությունից…
Նոր տեսակներ:
Վերջին տարիներին ավելացել են նաև ՀՀ դպրոցների <<հետևանքով>> ինքնասպանությունների թիվը, որոնց մեջ թվաքանակ ունեն նաև աղջիկները: Նույնիսկ պատերազմի տարիներին նման բան չկար:
ՀԳ. Դիմում եմ նրանց, ովքեր, որ պայքարում են վերաբացվող <<օտարալեզու>> ՀՀ դպրոցների դեմ` դուք ավելի լավ է ՀՀ հայալեզու դպրոցների դեմ պայքարեք և ավելի լավը դարցրեք նրան: Ոչ ոք իրավունք չունի և չի կարող ասել, որ ներկայիս ՀՀ դպրոցները լավն են, <<անմեղ են>>… : մեր լավ ընկերոջ հին ընկերուհու կյանքը խլելու համար ոչ ոք չի կարող պատասխան տալ` ոչ մի ՀՀ դպրոցի <<պաշտպան>>… Հայկ Կիսեբլյան
| 
