|
Իր
զավթողական
բնույթով ու անօրինական կարգավիճակով հանդերձ, Կարսի պայմանագիրն ունի որոշ նպաստավոր դրույթներ` աոավել ևըս եթե համեմատենք Հայ - Թուրքական արձանագրությունների
հետ
Կարսի պայմանագիրը` Դա բոլշևիզմի կաշառքն էր Մուդրոսի զինադադարը (30 հոկտեմբերի, 1918թ.) ոտնահարած, օրինական իշխանությունների կողմից դատապարտված, դաշնակիցների կողմից հանցագործներ հռչակված Oսմանյան բանակի այն գեներալներին, ովքեր պատրաստ էին ոչնչացնել Հայկական ու Հունական <<իմպերիալիզը>>:
Մասնավորապես, պայմանագրի 11,
17, և 18 հոդվածներն համապատասխանաբար անդրադառնում են օտարերկրյա քաղաքացիների իրավուքներին, անխափան հաղորդակցությանը, առևտրական հարբերություններին և միքիչ էլ կանոնակարգում են դրանք:
Մի կողմ թողնելով Կարսի, ինչպես նաև Ալեքսանդրապոլի ու Մոսկվայի պայմանագրերի օրինականության, ավել ճիշտ անօրինականության,
հարցը, համառոտակի անդրադառնանք Հայաստանի Հանրապետության և Թուրքիայի Հանրապետության միջև դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման արձանագրության հինգերորդ կետի մեջ առկա պարտավորությանը, այն է. <<համապատասխան միջազգային իրավունքի պայմանագրերով որոշված երկու երկրների միջև գոյություն ունեցող սահմանի փոխադարձ ճանաչում>>:
Նման ձևակերպման պարագային ավելի լավ էր լիներ Կարսի պայմանագրի ուղղակի հիշատակումը, քան անուղղակի, սակայն մինաշանակ հղումը:
2-րդ պարագային, մենք իրավականորեն ձևակերպում ու ամրագրում ենք օրինապես ճանաչված պետության՝ Հայաստանի Հանրապետության, դեմ թուրքական ապստամբական զորամիավորումների տարածքային բռնազավթումները, առանց մինչևիսկ ամրագրելու Կարսի պայմագրի մանր ձեռքբերումները:
ԱՌԱՆՑ ՀԵՂԻՆԱԿԻ ԹՈՒՅԼՏՎՈՒԹՅԱՆ ԱՄԲՈՂՋԱԿԱՆ, ԿԱՄ ՄԱՍՆԱԿԻ ԱՐՏԱՏՊՈՒՄՆԵՐ ԱՆԵԼՆ ԱՐԳԵԼՎՈՒՄ Է:
ՆՅՈՒԹԻ ԵՎ ԿԱՅՔԻ ՀԵՂԻՆԱԿԱՅԻՆ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ ՊԱՏԿԱՆՈՒՄ ԵՆ ԿԻՍԵԲԼՅԱՆ ՀԱՅԿԻՆ
| 
