Դժվար է նրանց՝ երկուսին համեմատելը: Մեկը ժամերով «զբոսնում» է հասարակական տրանսպորտով, մինչ մյուսը սեփական մեքենայով է քեզ ուղեկցում:
Նա պատրաստ է ամեն ազատ պահին քեզ ռեստորան հրավիրել...: Մյուսը պատրաստ է քեզ ձեռքերի վրա տանել: Նրանց երկուսի հետ էլ քեզ հաճելի է: Նրանք երկուսն էլ քեզ սիրում են: Իսկ դու ո՞ր մեկին ես սիրում: Մի օր որոշեցիր խաղ խաղալ քո երկրպագուների գլխին (երկուսին էլ հա ասեցիր): Նրանք իրար չեն ճանաչում, իրարից հեռու են, դու էլ օգտվեցիր առիթից: Մեկի հետ համալսարանում ես հանդիպում, մյուսի հետ երեկոյան...
Սկզբում մեկը քեզ ծաղիկներ էր նվիրում, թանկարժեք նվերներ, իսկ մյուսը ոտանավորներ:
Իսկ հիմա ամեն ինչ լրջացել է:
Պիտի մեկին ծանոթացնես քո շրջապատի հետ, պիտի նրանցից մեկին հրավիրես քո ծննդյան տարեդարցին՝ ձեր տուն: էլ չես կարող նրանց թաքցնել: Այն ինչ սկզբում խաղ էր թվում, այժմ իրականություն է դարձել և ուր, որ է պիտի խառնվի քո անձնական կյանքին:
Սա «նորաձևություն» է դարձել՝ ժամանակակից և հնարամիտ երևալու համար որոշ մարդիկ (աղջիկներ) ընտրում են այս ուղին: Այն հետաքրքիր է թվում, բայց հետո դառնում է անտանելի: Թռուցիկ արկած էր թվում, բայց երկարում է: Ավարտը մեկն է՝ միայն փակուղի:
Փորձում ես խուսափել փակուղուց, այլ ուղի չկա: Ձգձգում ես ավարտը, իմաստ չկա: Միայն քեզ ես տանջում, երկարացնում ես:
Լավ ավարտ չկա:
Եթե ուզում ես, որ լավ ավարտ լինի պետք է լավ ձևով սկսես:
Առանց հեղինակի թույլատրության մասնակի, կամ ամբորջական արտապություն անելն արգելվում է: Նյութի և Կայքի հեղինակաին իրավունքները պատկանում են Հայկ Կիսեբլյանին
|