|
 Հատուկ նրանց համար, ովքեր կարծում են, թե Պերմյակովը չի կատարել այդ սպանությունները, նա «չեր կարող», և որ դա «պադստավա» էր` իր «գլխին սաքել են»:
Առաջինը կանդրադառնամ «նա չեր կարող»-ին, կամ նա ընդունակ չեր` ձևակերպումներին: Աշխարհում բացարձակապես գույություն չունի մարդասպան մարդու կերպարանք, որպեսզի մարդու արտաքին տեսքին նայելով կարելի լինի ասել` «ինքն էր», կամ «ինքը չեր»: Երեխա կամ քնած մարդ սպանողները` շատ հաճախ ոչ էլ ֆիզիկապես ուԺեղ են լինում, ոչ էլ տեսքով առնական: Այդպիսի «քաջություններ» անելու համար` ֆիզիկական ուժ, կամ «տղամարդկություն» պետք չէ: Ընդհակառակը` նման արարքները խղճուկ, չձևավորված մարդկային արարածներն են բնորոշ: Շատ հաճախ սերիական մարդասպաններ, մարդակերներ, կամ պեդոֆիլներ են «դուրս գալիս» հենց այն մարդիկ, որոնք արտաքնապես ոչ մի առանձնահատկություն էլ չունեն, եթե չասենք, որ ավելի թերզարգացած, տհաս, կամ կոմպլեկսավորված անհատականություններ են երևում: Մանյակալ հակումներ ունեցողների մեծամասնությունը` հանց այդպես էլ ասում են, որ իրենց այդ գազանական արարքները արել են հենց այդ բանի համար, որ ցույց տան, և ապացուցեն թե իրականում որքան «ուժենղ են և հնարամիտ»: ՊԱՅՈՒՍԱԿԻ ՄԱՍԻՆ Շատերի համար Պերմյակովին «Պադստավկա» անէլու վառ հանգամանք է հանդիսանում այն, որ նա հանցանքի վայրում է թողել իր անվանական պայուսակը և համազգեստը.... այնինչ մարդասպանը, կամ խելացի և բանիմաց մարդը` նման արարք չեր անի: Այս «Խոհափիլիսոփայական» մտքին կարելի պատասխանել հարցով` բանիմաց մարդը ի՞նչի պիտի անմեղ մարդկանց սպաներ, կամ առավել ևս երեխաներին: Հանցանքի դաժանությունը ցույց է տարիս, որ դա անհավասարակշիռ, կարգին չկշռադատող մարդու արարք է եղել: Աննոորմալի: Ոլորտն ուսումնասիրած մարդիկ գիտեն, որ նույիսկ «բանդա» ներում, երբ ավազակային հարձակումներ են իրականացնում, կան առանձին մարդիկ, որոնց հատուկ են ներգրավվում, որպեսզի, երբ հարկ լինի սպանություն կատարել` այդ մարդը գործի, քանի որ ցանկացած հասարակ մարդ, կամ թեկուզ գող, ավազակ չի կարող այդ քալը անել:
Այդ երևույթը ծանոթ է նաև պատերազմի մասնակիցներին, որոնց մեծամասնությունը կարող է ձեզ պատմել թե ինչան ծանր է տալեր իր «առաջին սպանությունը», կամ ինչպես է խուսափել թշնամուն մորթելու հնարավորությունից: Սա նշանակում է, որ այդ քայլին գնացող մարդ, կամ յուրահատուկ մեկը պետք է լինի, կամ էլ հոգեկան շեղված, հիվանագին հոգեվիճակներում գտնվող մեկը: ԹԵ Ի՞ՆՉՈՒ ՆԱ... Արդեն հայտնի է, որ Պերմյակովը պատկանել է հոգեգալստական շեղվածություն ունեցող աղանդի, որից բացի` ոչ թե շարքային անդամ է եղել, այլ եղել է աղանդի ղեկավարի որդին: Այդ Հոգեգալստական շեզվածության աղանդները աչքի են ընկնում նրանով, որ իր անդամները հավատում են տեսիլքներին, երազներին, և ոչ միայն հավատում են այլ հիվանդագին կերպով սպասում «սորբ հոգու» հայտնվելուն, նրան, որ Աստված նրանց հետ կապի մեջ պիտի մտնի` տեսիլքներով, կամ երազներով և նրանց տա հատուկ իրենց համար նախատեսված հրահանգներ, ինչպես նաև նրանք հավատում են, որ «լեզբախոսություն» անելով իրենք դառնում են Սուրբ էակներ, որոնք կարող են գնալ դժողք, կամ դրախտ, անել բժշկություններ, հրաշքներ և գերմարդկային արարքներ: Ինչպես նաև նրանք հավատում են, որ իրենց աղանդից` «եկեղեցուց» դուրս գտնվող մարդիկ` շեղվածներ են, անխելքներ, անհասկացողներ, և այլն...., մարդիկ` ովքեր անռնվազն 1 ամբողջ քայլ հեռու են «եկեղեցու ներսի» մարդկանցից: Նրանք կարծում են, որ ընդհանուր առմամբ` նրանք ովքեր իրենց աղանդի անդամ չեն` դեռևս չաճած, չզարգացած մարդիկ են, ովքեր դեռ չեն հասունացել, կամ գտնվում են սատանայի տիրապետության տակ....:
 Հետևաբար` այսպիսի աղանդի այն էլ ոչ շարքային անդամից կարելի է սպաել նմանատիպ արարքներ: Առավերևս, որ նման նախադեպեր կան, երբ սարսափելի հանցագործությունների հետևում աղանդի ներկայացուցիչներ են բացահայտվել: Բոլոր Իսլամիս ծայրահեղականները` նույնպես աղանդավորներ են: Բոլոր իսլամիստ ահաբեկչական խմբերը ղեկավարվում են իսկական մահմեդականությունից հեռացած, կամ ինքնակոչ իմամների` հոգևոր առաջնորդների կողմից: «Աղանդավոր» լինելը` ոչ թե նույն կրոնի մեկ այլ մասնիկ լինել է նշանակում, այլ հոգեվիճակ է և մտածելակերպ, որտեղ մարդիկ ոչ թե ինչ-որ հավատալիքների են հետևում, այլ իրենց մասնավոր ղեկավարի թելադրանքներին, որն ինչ ուզի կարող է հրահանգել: Այդպիսի «հավատարիմ» մարդկանցից` ամեն դաժանություն էլ կարելի է տեսնել:
|
