 «Սատանայի հարձակում»
Լեզվախոսության մասնակից է եղել նաև տասնյոթամյա Նվարդը: Նա չորս տարեկանից հաճախել է ավետարանչական շարժման հովանու ներքո գործող մանկապարտեզ, ապա` դպրոց: Կիրակնօրյա և պատանյաց խմբեր հաճախելիս ավետարանչական շարժման մասնակիցները հավատացրել են Նվարդին, որ հզոր հավատքի դեպքում մարդիկ կարող են «օտար լեզվով» աղոթել: Նվարդն ասում է, որ աղոթքի ժամանակ մեկը կարող էր ուշագնաց լինել, մյուսի մոտ մարմնի որոշ մասեր կարող էին տաքանալ, սրանով «հասկանում էին, որ Աստված դիպչում է իրենց»: Յուրաքանչյուրի մոտ հուզումը տարբեր ձևով է արտահայտվել: Նվարդը պատմում է, որ աղոթելիս իրենք կանգնել են շրջանաձև, իրար ձեռք բռնած: Առաջնորդը բոլորի գլխին իր ձեռքն է դրել, ապա միասին փորձել են «օտար լեզուներով աղոթել»: Նվարդն «աղոթել է»` ոչինչ չհասկանալով, ապա ունեցել է ընկնելու աստիճանի գլխապտույտ: Այդ երևույթն առաջնորդը բացատրել է որպես «սատանայի հարձակում»:
Այսօր Նվարդն արդեն դուրս է ավետարանչական աղանդի ազդեցությունից և հաճախում է Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցի: Նա համոզված է, որ լեզվախոսությունը միմիայն ներշնչանքի հետևանք է, և հիմա ինքն աղոթում է առանց նման տարօրինակ երևույթների`արժանապատիվ քրիստոնյային վայել խաղաղությամբ:
holytrinity.am Կարինե Սուգիկյան Անի Ղուկասյան ՍԵԵՄ լրագրողական ակումբ
|
