 Քեսաբի ավանդութները և ուխտատեղիները կապված Աստվածածնի հետ
15 Օգոստոսի ամենամօտ կիրակին, Սուրբ Աստուածածնի Վերափոխման տօնն է: Եկեղեցիներուն մէջ պատարագէն ետք, խաղողը կ'օրհնուէր եւ ժողովուրդին կը բաժնուէր: Հաւատացեալները խաղող չէին ուտէր մինչեւ խաղողը չօրհնուէր:
Այդ շաբթուան մէջ ծնած աղջիկներու անունները կ'ըլլային՝ Մարօ, Մարիամ, Մարի, Մարալ...:
Սկիզբը, ուխտավայրը Պարլլումն էր, ուր ուխտաւորները կ'երթային իրենց ուխտը կատարելու (Սբ. Աստվածաին եկեղեցին Քեսաբի մեջ նկ 2.): Ապա ուխտավայրը դարձաւ Էսկիւրանի սրբատեղին (Էսգուրանի Սբ. Մարիամ Աստվածածին մատուռը` նկ 1.), որ կը գտնուի աղբիւրին մօտ եւ այդ օրուան ճաշը կ'ըլլար աւանդական Հերիսան՝ պատրաստուած մատաղի ոչխարներէն: Այժմ նոյն ձեւով կը պահուի այս տօնը:
 Այս տօներու կողքին, կային նաեւ հին սովորութիւններ, որոնցմէ կրնանք յիշել "Չըմչը-Կելըն"ը: Խումբ-խումբ երիտասարդներ կը հաւաքուէին տուներու առջեւ, իրենց ձեռքը ունենալով փայտի երկար կտոր մը, որուն վրայ անցուցած կ'ըլլային լաթ մը եւ ձեւացուցած կ'ըլլային զայն իբր խրտուիլակ: Այս Երիտասարդները կ'երգէին մի քանի տողնոց յատուկ երգ մը եւ տանտէրը այդ փայտին վրայ կը թափէր գաւաթ մը ջուր: Այս ձեւով անոնք կը հաւատային թէ անձրեւ պիտի գայ: Ամէն անգամ որ անձրեւ չէր գար, անոնք այս սովորութիւնը կը կատարէին եւ շատ յաճախ յաջորդ օրը անձրեւ կու գար:
Առանց հեղինակի թույլտվության մասնակի, կամ ամբողջական կրկնօրինակումը արգելվում է: Նյութի և կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են Հայկ Կիսեբլյանին: Կ այքում արտահայտված կարծիքները կարող են չհամընկնել կայքի խմբագրության տեսակետի հետ: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում:
| 
