ՀՀ դպրոցները 10–ամյա ից վերածվեծին 12–ի, ի՞նչ փոխվեց: ի՞նչն է <<շատանալու>> դրա շնորհիվ…

Ոմանք ՀՀ-ում պայքարում են <<օտարալեզու թեքում>> ունեցող դպրոցների <<վերադարձի>> և նորերի բացման դեմ` ասելով թե դա մեզ կտանի դեպի օտարամոլություն և կխթանի <<Հայկական դպրոցի>> և հայոց լեզվի ուսուցման հիմքերը:

Ի՞նչպիսին է <<Հայկական դպրոցը>> այսօր

Մերօրյա <<Հայկական դպրոց>> ընդանուր երևույթի մասին խոսելուց առաջ նախ հարկ է նշալ, որ խոսելու ենք ՀՀ <<Հայկական դպրոցների>>  մասին, որոնք որ շատ են տարբերվում մեր սփյուրքի հայկական կրթօջախներից: Ամենաէական տարբերությունն այն է, որ իրենք մակարդակներով սփյուրքի հայկական դպրոցները <<Եվրո-էլիտար>> դպրոցների հետ մրցելու խնդիր չունեն, որովհետև նրանք հենց նույն <<Եվրո-էլիտար>> դպրոցներն են` ունեն նույն հիմքը:

ՀՀ <<Հայկական դպրոցների>> հիմքը խորհրդային միության` անլեզու, անազգ, անկրոն դպրոցն է: Իսկ ժամանակակից ՀՀ <<Հայկական դպրոց>>- ները իրենցից ներկայացնում են Խորհրդային կրթահամակարգի փլուզված մնացորդները և վերջին քսանամյակի ընթացքում <<հորինված>> և <<էքսպերիմենտալ>> կրթահամակարգը:

Ի՞նչպիսին է <<Հայոց լեզվի ուսուցումը>> այսօր

Որոշ <<զոմբիների>> կարծիքով <<Հայոց լեզվի ուսուցումը>> կարևորագույն զենքն է օտարամոլության դեմ պայքարելու համար: Արդյունյում անձը այժմ պիտի ՀՀ դպրոցներում 12-տարի սովորի ՀՀ <<Հայոց լեզու>>, իսկ հետո համալսարանում չորս տարի (ամենաքիչը) պիտի <<Հայոց լեզու>> սովորի, իսկ վերջում միևնույնն է <<հայոց լեզու>> չի իմանալու` որովհետև ՀՀ <<Հայոց լեզու առարկան>> բոլորովին էլ Հայ այգի մայրենի Հայոց լեզուն չէ, այլ ՀՀ վերջին քսանամյակում հորինած և դեռ հորինվող <<լեզու>> է:

Հայերենի մասին խոսելուց առաջ հարկ է, որ նշենք, թե որ հայերենի մասին է խոսքը:

ՀՀ նոր հայերենը <<սարքովի>> է և որևէ պատմական, կամ ազգային արժեք չէ ներկայացնում: ՀՀ նոր հայերենը Մեսրոպ Մաշտոցի, Նարեկացու, Ծերենցի հայերենը չէ:

ՀՀ նոր հայերենը խոչնդոտ է ստեղծում Սփյուրք-Հայաստան կապի մեջ:

<<Երկար-բարակ>> ՀՀ հայերեն սովորելը ոչ թե ազգասիրություն և գրասիրություն պիտի սերմանի երիտասարդների մեջ, այլ ատելություն, զզվանք, և անհետաքրքրություն տվյալ առարկայի նկատմամբ:

Ի՞նչպիսին պիտի լինի իսկական նոր հայերենը

Իրականում` պետք չէ տասերկու տարի (դպրոցում) հայերեն սովորել` այն էլ միայն <<տեղական հայերենը>> սովորելու համար:

Իսկական նոր հայերենը պետք է առավելաբար մոտ լինի գրաբարին` մեր հին հայերենին, և հեշտ ընկալվող, թեթև, հեշտ հասկացվող, գրվող, արտասանվող…

<<Օտարալեզու թեքումով>> դպրոցները լինե՞ն թե չլինե՞ն

Աղետներից ամենավտանգավորը ազգի համար` դեմոգրաֆիական աղետն է: Բայց հարկ է, որ հասկանանք և ընդունենք` տասերկու տարի դպրոց գնալը, խորացված հայերեն սովորելը և օտար լեզու չսովորելը` անձին չըդարձնի ազգասեր և հեռու չիպահի օտարամոլությունից:

Օտարամոլը` ազգի դավաճանը ու թշնամին` իր դավաճանությունը կարող է անել միշտ` անկախ լեզվի իմացությունից, իսկ նրանք օվքէր որ օտարամոլ չեն դառնա` անխուսափելիորեն կենթարկվեն <<կղզիացումի>>

Օտար լեզվի լավ իմացությունը վնաս չէ, մեխք չէ, այլ մեծ ազգերի և պետությունների հետ հաղորդակցվերու միջոց է:

Այսօր Օտար լեզվի լավ իմացությունը հիմք է միջազգային շփումների և դրա միջոցով կղզիացումից խուսափելու համար:

Հ.Գ. ԱՅՍ ՕՐ ԱՐԴԵՆ` ԱՐԵՎՄՏԱՀԱՅԵՐԵՆԸ ՄԻՋԱՅԳԱՅՆՈՐԵՆ Է ԴԱՍՎԵԼ ՄԵՌՆՈՂ ԼԵԶՈԻՆԵՐԻ ՇԱՐՔԻՆ:

 Առանց հեղինակի թույլատրության մասնակի, կամ ամբողջական արտատպություն անելն արգելվում է: