Օձունի եկեղեցին վերոհիշյալ ֆոտոպատմության մեջ ներկայացված էր, որպես տասներեքերրորդ դարի կառույց, որը նույնպես չի համապատասխանում իրականությանը: Այն կառուցվել է Տրդատ երրորդ արքայի և Ս. Գրիգոր Լուսավորչի կողմից 303-313թթ. նախաքրիստոնեական տաճարի վայրում: 720- 728թթ. Սուրբ Հովհան Իմաստասեր Կաթողիկոս Օձնեցու կողմից ավելացվել են չորս գմբեթակիր սյուները, գմբեթը և քարե կամարակապերը: Այդ մասին հստակ գրված է Կիրակոս Գանձակեցու և Վարդան Արևելցու մոտ: 

 Վերոհիշյալ եկեղեցիների շարքում բազմաթիվ կեղծիքների կարելի է հանդիպել: Օրինակ` Հաղպատի վանքի մեծ գավթի երթիկից ջրահեռացման փոսիկում թափված ջուրը նենգաբար ներկայացված է որպես անտերության արդյունք, իսկ Ախթալայի Աստվածամոր որմնանկարի դեմքը ՝1793թ. լեզգիների կողմից հրանոթով քանդած, որպես անտերության հետևանք: 

Շարքում կա եկեղեցի, որը նույնիսկ դուրս է ՀՀ սահմաններից և, հայկական լինելով, գտնվում է Վրաստանի տարածքում: ՀՀ իշխանությունները և եկեղեցին չեն կարող վերջինիս պահպանությամբ զբաղվել: 

 

 Ներկայումս Օձունում իրականացվում են վերականգնողական աշխատանքներ Մշակույթի փոխնախարար Արևիկ Սամուելյանի անմիջական վերահսկողությամբ: Սույն հոդվածի նպատակն է թույլ չտալ «Չե՛նք լռելու» -ին անտեղի շահարկել Օձունի եկեղեցին, քննադատել Վեհափառ Հայրապետին և ՀՀ վարչապետին , ում հանձնարարականով Մշակույթի նախարարը վերականգնվելիք հուշարձանների ցանկի մեջ ներառել է նաև Օձունի տաճարը: 

 «Չե՛նք լռելու»- ից պահանջում ենք ոչ թե լռել, այլ հավաստի տեղեկություններ ներկայացնել լայն հասարակությանը և մարդկանց մոլորության մեջ չգցել: 

 Օձունի և ենթաշրջանի հոգևոր հովիվ` Տեր Վրթանես քհն. Բաղալյան 

 Նյութը` Hetq.am –ից 12:00, 18 օգոստոսի, 2011 

---

 Առանց հեղինակի թույլտվության մասնակի, կամ ամբողջական կրկնօրինակումը արգելվում է: 

 Կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են Հայկ Կիսեբլյանին: 

 Կայքում արտահայտված կարծիքները կարող են չհամընկնել կայքի խմբագրության տեսակետի հետ: 

 Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: