Գյուղ հասնելուն պես այդ մասին եւս մեկ անգամ լսեցինք հենց ոսկեհատցիները, որոնք, ինչպես հպարտանում, այնպես էլ դժգոհություններով կիսվեցին մեզ հոտ. «Վայ- վայ- վայ պակաս տեղ չի թողել արդեն լրացրել է ամեն ինչ»,- ասում էր Ոսկեհատցի տիկին Ռիման: 

 Մուսալեռում (Կիլիկիա) ծնված ու մեծացած 101 տարեկան Մովսես Անաշյանը, ով արդեն 63 տարի ապրում է Ոսկեհատում այսօր էլ մտահոգված է գյուղի ծանրացած խնդիրներով: «Ժողովուրդը նեղ պայմանների մեջ է, հույս է, որ կաթողիկոսը մեր գյուղից է, չնայած ոչ մի բանով չի էլ օգնում: Պարտադիր էլ չի օգնի ինքը իր աշակերտների հետ է: Դեպի Մասիս գնացող մի ճանապարհ է սարքել: Դե հիմա», ասում էր 101- ամյա, բայց եւ առույգ Մովսես պապը: Չնայած գյուղի անվանումը կապված է խաղողի հետ, որ այս տարածքում խաղողի վազերը ոսկեգույն են եւ նախկինում ունեցել է խաղողի մեծ այգիններ, սկայան այսօր այդ այգինների փոխարեն ոսկեհատցիները զբաղվում են դաշտավարությամբ եւ յուրաքանչյուրի տան դիմաց երեւում էին ջերմատներ: 

 Գյուղի 930 հա վարելահողերից այսօր չի մշակվում 300 հա-ն: Չնայած դրան ոսկեհատցինների միակ զբաղմունքը այսօր հողագործությունն է, ուստի ստացված բերքից ու դրա վաճառքից դժգոհ էին շատ: 

Տիկին Ռիմայի դժգոհությունները շատ էին.«Խնդիրներ շատ ունենք` ոռոգնամ ջուրը իրականացվում է արտեզյան ջրերով: Շաբաթը մի անգամ ենք ոռոգման ջուր ունենում, սակայն փառքն Աստծուն խմելու ջուրը նորմալ է: Ոչ մի աշխատելու տեղ չկա հիմնական գյուղատնտեսություն չկա: 51 տարի է այստեղ եմ ապրում երանի այն ժամանակները, որ խաղող էինք հանձնում շատ լավ էր հիմա,ինչ տղաներս կոպեկի համար ընկել են ըստեղ- ընդեղ: Որ աշխատատեղ լիներ մեր երեխեքն էլ մեր հետ կլինեին»: 

 Զրուցակիցս հիմա էլ մտահոգվում էր թոռների համար, որ բանակից զորացրվեն ինչով են զբաղվելու: 

 Ոսկեհատում այդպես էլ մեզ չհաջողվեց հանդիպել գյուղապետ` Գեւորգ Ներսիսյանին (վերջինս կաթողիկոսի եղբայրն է) հետ: Սկզբում գյուղապետ Ներսիսյանը մեզ հեռախոսով հայտնեց, որ գտնվում է հիվանդանոցում, սակայն մի քանի ժամ անց ավագանու անդամներից մեկը` Հովհաննես Գնոյանը գյուղապետից իմացավ, որ վերջինս կարեւոր հանդիպման է գնացել: Իսկ հիվանդանոց զուտ պատրվակ էր մեզ չհանդիպելու համար: 

Գյուղացիները պատմում էին, որ ներկայիս գյուղապետի ղեկավարման տարիններին, ընդամենը գյուղում վերանորոգվել է գյուղի մանակապարտեզի եւ գյուղապետարանի շենքերը: Իսկ ահա գյուղում գործող բուժկետը գտնվում է անմխիթար վիճակում: Առաջին հայացքից կիսաքանդ կառույց հիշեցնող բուժկետը, թեպետ ապահովված է անհրաժեշտ բուժսարքավորումներոբ, բայց երբ բանը հասնում է դրանց օգտագործմանն այստեղ խնդիր է առաջանում, թե սարքավորումները իրենց տուփերից որտեղ պետք է տեղավրել: 

«Երկիր»-ի հետ զրույցում բուժկետի տնօրենը` Սրբուհի Սիմոնյանը նշեց, որ կա ծրագիր, ըստ որի մինչեւ 2012 թվականը կկառուցվի նոր բժշկական ամբուլատորիա: «Տեղի բնակիչները հիմականում տառապում են «դարի հիվանդություներով»` հիպերտոնյա, արյան ճնչում, դիաբետ, սրտի ամբավարարվածություն եւ այլն, սակայն ինֆեկցիոն տեսակետից մաքուր բնակավայր է»,-ասաց բուժկետի տնօրենը` հավելելով, որ Էջմիածնի տարածաշրջանին հատկացվել է ընդամենը երկու շտապ օգնության մեքենա, ինչը վերջինիս կարծիքով բավարար չէ: 

«15 տարվա կտրվածքով աշակերտների թիվը 50 տոկոսով կրճատվել է մեր գյուղում»,-ասում էր գյուղի միջնկարգ դպրոցի տնօրեն Մանվել Մանուկյան, ավելացնելով որ ներկա պահին դպրոց են հաճախում 230 աշակերտ: Չնայած հիշեցնենք, որ Ոսկեհատում այսօր բնակվում է 3300 բնակիչ: 

Բարեկարգ մանակապարտեզ էին հաճախում 54 երեխա, որոնց դաստիարակչական աշխատակազմը մեծ ուշադրություն է դարձնում հատկապես հավտքին եւ նույնիսկ միջոցառումներ կազմակերպում` բեմադրելով Աստվածաշնչյան դրվագներից: 

Սակայն ուշադրության է արժանի այն փաստը, որ Վեհափառի ծնդավայրում այսօր չկա եկեղեցի: